Peter Dedecker

Het faillissement van Optima verhit de gemoederen. Het is (opnieuw) een verhaal van schaamteloze graaicultuur door toplui. Ik ging er vandaag over in debat met collega Peter Vanvelthoven (SP.a) in De Zevende Dag en probeerde een antwoord te geven op de vragen hoe het zo ver is kunnen komen, of de toezichthouder z'n werk gedaan heeft, en hoe ver de politieke tentakels van de bank reikten.

Hoe meer we te weten komen over Optima, hoe erger het wordt. Wat eerst een Icarusverhaal leek te zijn, waarbij hoogmoed tot de val leidde, is meer en meer een verhaal van pure zelfbediening door bepaalde aandeelhouders en bestuurders, met vragen over de rol van de toezichthouders. Ik kaartte de kwestie aan in het Parlement en het VRT Journaal.

Afgelopen vrijdag lekte uit dat ons postbedrijf bpost haar Nederlandse sectorgenoot PostNL zou overnemen. Ex-minister Jean-Pascal Labille torpedeerde met dit lek meteen de overname. Een onverantwoorde houding waarover in tussenkwam in het vragenuurtje in het parlement.

De Advocaat-Generaal van het Europees Hof van Justitie stelt dat een waarborgregeling voor financiële coöperatieven zoals Arco in strijd is met de grondregels van de Europese Unie. Het advies van de Advocaat-Generaal is niet bindend, maar wordt in de overgrote meerderheid van de gevallen wel gevolgd door het Europees Hof dat de definitieve beslissing neemt. Voor de coöperanten is een bijdrage van andere partijen dan de overheid de enige vorm van vergoeding die niet betwist zal worden.

Stedelijke mobiliteit kan je op twee manieren aanpakken: je kan kiezen voor een dwangmatige ideologische sturing, vooral gebouwd rond een ontmoedigingsbeleid voor de auto die overal in de stad met paaltjes moet worden geblokkeerd, zoals in het Gentse circulatieplan en het parkeerbeleid.

Of je kan kiezen voor een faciliterend beleid, waarbij je iedereen zo goed mogelijk tracht te helpen om op de gewenste bestemming te geraken en daarbij vooral de alternatieven voor de auto sterk uitbouwt en mensen naar die alternatieven probeert te verleiden. Een beleid zoals N-VA het voert in Antwerpen:

Pleiten voor extra parkeerplaatsen: het moet zo wat gelijk staan aan vloeken in de Gentse rood-groene kerk, waar parkeerplaatsen gezien worden als een vieze besmettelijke ziekte die hoogdringend moet worden ingedamd. Een klein overzichtje. Het kan nochtans anders, zoals aangetoond wordt in de eco-stad bij uitstek: Freiburg.

De kop is eraf. Met het burgerinitiatief IntelliGent Mobiel starten we een campagne om minstens 30.000 handtekeningen te verzamelen om een referendum af te dwingen over het Gentse circulatieplan. Het is een samenwerking van N-VA Gent en Mobiel Gent, een platform van Gentse burgers, zelfstandigen, handelaars en vrije beroepers. Elk vanuit onze eigen visie, met als gemeenschappelijke deler dat we ervan overtuigd zijn dat dit circulatieplan nefast is voor Gent en de Gentenaren. Waarom? En hoe kan je als Gentenaar of betrokkene dit initiatief steunen?

60.000 betogers trokken dinsdag door Brussel, met in hun kielzog een aantal door de vakbonden opgehitste heethoofden die een spoor van geweld en vernieling nalaatten en zelfs een politiecommissaris half dood in het ziekenhuis sloegen. Beelden van geweld en mensen met bebloed aangezicht gingen de wereld rond. Geen enkele imagocampagne kan daar iets aan verhelpen. Ik vroeg me in de Kamer af: waarom betoogt men, waarom organiseert men staking na staking?

Vrijdagavond. Na de herdenkingsmars Ihsane Jarfi (het eerste bekende Belgische dodelijk slachtoffer van homohaat) drink ik nog een pint in De Abt. Een oudere man herkent me en komt op me af met een vriendelijke vraag. “Waarom is de N-VA zo tegen het middenveld, tegen de vakbonden? En waarom zijn jullie zo rechts-liberaal en asociaal geworden?”

De Kamer debatteerde vandaag over de oproep van enkele captains of industry in een open brief en in het Journaal voor meer doortastendheid. Terwijl deze bedrijfsleiders in de vorige legislatuur verketterd werden, waren ze vandaag aanleiding voor dezelfde fracties om op de kar te springen. Ik sloot me in het parlement uiteraard aan bij de vraag naar doortastend optreden waarbij we erkennen dat de middelen niet onbeperkt zijn en de overheid niet meer alles kan. Met belastinggeld moeten we zuinig omspringen en efficiënter werken.