ACW

Op zijn aanstelling tot nieuwe voorzitter van Beweging.net maande Peter Wouters de premier aan tot spoed in het Arco-dossier. Dat is de wereld op z'n kop. Voor het welslagen van de Arco-taskforce is namelijk één ding essentieel: de bijdrage van de hoofdverantwoordelijke. Ik schreef de man een open brief, die onder meer gepubliceerd werd bij De Morgen.

Vandaag, tijdens de laatste bijeenkomst van het parlement voor dit jaar, werd ik nog even bij Linda van Villa Politica geroepen voor een hartig woordje over Arco.

Toen haar Middenkredietkas decennia geleden op de fles ging, wipte de Boerenbond de beleidsverantwoordelijke uit het bestuur. En werden de spaarders vergoed, met inbreng van de Boerenbond. Ook omdat de regering toen het been stijf hield. Waarom volgt het ACW dat voorbeeld niet?

De Advocaat-Generaal van het Europees Hof van Justitie stelt dat een waarborgregeling voor financiële coöperatieven zoals Arco in strijd is met de grondregels van de Europese Unie. Het advies van de Advocaat-Generaal is niet bindend, maar wordt in de overgrote meerderheid van de gevallen wel gevolgd door het Europees Hof dat de definitieve beslissing neemt. Voor de coöperanten is een bijdrage van andere partijen dan de overheid de enige vorm van vergoeding die niet betwist zal worden.

Vrijdagavond. Na de herdenkingsmars Ihsane Jarfi (het eerste bekende Belgische dodelijk slachtoffer van homohaat) drink ik nog een pint in De Abt. Een oudere man herkent me en komt op me af met een vriendelijke vraag. “Waarom is de N-VA zo tegen het middenveld, tegen de vakbonden? En waarom zijn jullie zo rechts-liberaal en asociaal geworden?”

"ACW wil (een beetje) meebetalen aan Arco," kopt Het Nieuwsblad de dag voor Rerum Novarum. Op zich is dat al een stevige koerswijziging: elke lezersbrief van gedupeerden aan het ACW-blaadje Visie werd tot nu toe steevast beantwoord met "wij nemen onze verantwoordelijkheid en dringen daarom aan bij de overheid op een staatswaarborg". Met andere woorden: "wij proberen de factuur naar de belastingbetaler te schuiven". Daar komt nu verandering in, na eerdere afspraken in het regeerakkoord en de oproep van Johan Van Overtveldt.

Over de betrokkenheid van Dexia grootste leverancier van schermvennootschappen op belastingparadijs Panama voor haar vermogend cliënteel kunnen we weinig verrast zijn, maar des te meer verontwaardigd. Een grondige doorlichting van deze praktijken dringt zich op.

Dexia hielp klanten massaal aan Panamese schermbedrijven, zelfs na redding in 2008 met 3 miljard belastinggeld...

— Lars Bové (@ZaakJustitie) 9 april 2016

De christelijke vakbond LBC vindt dat de gemeenten en “het middenveld” de staatsbank Belfius moeten kopen. Los van de vraag of de gemeenten (en de vakbond) hiervoor de nodige middelen hebben, is een nieuwe deelname van de politiek het christelijk middenveld aan het beleid van de bank te gek voor woorden. Hebben we dan niets geleerd uit Dexia? Ik schreef er een stuk over op knack.be.

Morgen viert de christelijke arbeidersbeweging Rerum Novarum, naar de pauselijke encycliek die aan de basis van haar ontstaan ligt. Men is intussen al toe aan de vierde editie na het omvallen van Arco, en de zevende editie na de eerste val van Dexia, waarbij de belastingbetaler miljarden moest injecteren in de door de hoogmoed en dividendenhonger van de ACW-top omgevallen bank. Zullen de toplui ook deze editie de vermoorde onschuld blijven spelen en opnieuw weigeren de coöperanten perspectief te bieden op een correcte schadeloosstelling? Of kiest men er eindelijk voor om een reinigingsritueel te ondergaan en slaat men de zwarte bladzijden om met een waar mea culpa?

Het Grondwettelijk Hof heeft vandaag beslist om geen definitief vonnis te vellen over de staatswaarborg voor Arco-coöperanten, maar stelt een reeks prejudiciële vragen aan het Europees Hof van Justitie. De onduidelijkheid voor de coöperanten blijft hierdoor nog even aanslepen. De regering moet er alles aan doen om verdere vertraging te vermijden.