FSMA

De kruistocht van deze regering (met minister Labille op kop), tegen de verloning van de CEO’s bij Belgacom en Bpost, staat in schril contrast met de verloning van de bevriende toplui zoals Jean-Paul Servais van de FSMA. Ondanks “flagrante flaters” in het Dexia dossier die ons miljarden kostten, werd hij niet alleen herbenoemd, zijn loon van 420.000 euro per jaar bleef tot op de dag van vandaag ongewijzigd.

Het bankenplan van Koen Geens voorziet in een versterking van het zogenoemde fit and proper-beleid waarbij bestuurders van banken formele garanties inzake deskundigheid en onafhankelijkheid moeten geven. De N-VA wil een stap verder gaan en dezelfde vereisten ook afdwingen bij de bestuurders van financiële coöperatieven zoals Arco en EthiasCo, maar vooral bij toezichthouder FSMA. Die laatste zou met een wetsvoorstel van mijn hand ook op een objectievere basis benoemd worden.

Het RTBf journaal onthulde vorige week hoe klanten die bij meerdere banken beleggingsadvies vragen risicovolle producten aangesmeerd krijgen, ook al gaven ze te kennen absoluut geen risico te willen lopen. Jos Leys en Ivan van de Cloot stellen in DeStandaard van 19/09/2013 terecht dat er in België vijf jaar na het ontluiken van de financiële crisis nauwelijks vooruitgang geboekt is in het verschaffen van bekwaam en onafhankelijk advies in de bancaire sector. Het is eigenlijk erger: een breed parlementair debat hierover wordt in de kiem gesmoord.

Op deze eerste schooldag geeft de regering Di Rupo I alvast een interessante les: als je een onverdedigbare boodschap wil verkondigen, zorg dan dat ze ondergesneeuwd geraakt. Dat is immers in essentie wat men alweer mooi aangetoond heeft in het dossier van de politieke benoemingen, al deed Yves Leterme het al eerder voor.

Het onverdedigbare was in deze de herbenoeming van Jean-Paul Servais als topman van de FSMA, de waakhond van de financiële sector. Zijn rol in de bankencrisis, en het Dexia-debacle in het bijzonder, mocht nooit grondig onderzocht worden. Dat belette het Franse Rekenhof echter niet om een bijzonder vernietigend rapport te publiceren dat meer weg heeft van een blunderboek van deze Guust Flater. Het zou grappig zijn, mocht het ons intussen al geen miljarden gekost hebben en de huidige en komende generaties met nog miljarden risico's opzadelen. In plaats van pek en veren, of op z'n minst een kritisch onderzoek, wordt de heer Servais gewoon opnieuw benoemd als topman. Faut le faire. Voor een bloemlezing van 's mans competentie verwijs ik graag door naar dit stuk van Ivan Van de Cloot. Ik kan het niet beter verwoorden.